دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

خداوندا اگر باید هنوزم
به راه بزم تو عمری بسوزم
ز مژگان سوزن و با تاری از عشق
به پیکر جامه ی عشق تو دوزم
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
خداوندا به پاکان تو سوگند
اگر که بُگسلی بند من از بند
زخاک من دمد گلهای لاله
به هر برگشتم ، نام تو لبخند
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان
دل دیوانه را دیوانه تر کن
مرا از عالم تن بی خبر کن
من از این پیکر خاکی گذشتم
وجودم را ز نورَت پر شرر کن
خداوندا اگر باید هنوزم
که باید سایه شبها به روزم
اگر باید چراغی از حقیقت
به راه ظلمت دلبر فروزم
بسوزانم بسوزانم بسوزانم بسوزان ( ادامه )

خداحافظ خداحافظ که من با من نمی مانم
خداحافظ خداحافظ که من از من گریزانم
منم تندیس تنهایی تو گل باد شکوفایی
مرا پاکیزه کن از من در آغازین بپوشانم
تو را می خواهم از باران و از پس کوچه های شب
تو را از سایه می پرسم تو را در گریه می خوانم
زبان خاک و خاکستر زبان غنچه پرپر
نمی خواهم نمی خواهم نمی دانم نمی دانم
حصار جان من بشکن مرا با خود ببر از من
که من دلتنگ پرواز و قفس افتاده بر جانم
منم تندیس تنهایی تو گل باد شکوفایی
مرا پاکیزه کن از من در آغازین بپوشانم
خداحافظ خداحافظ که من با من نمی مانم
خداحافظ خداحافظ که من از من گریزانم
صدایم کن صدایم کن تو ای آواز آزادی
ببار آن جان خود بر من بباران و ببارانم
تو ای دیباچه روشن مرا آسوده کن از من ( ادامه )

آن خطاط سه گونه خط نوشتی
يکي او خواندی لاغير
يکي را هم او خواندي هم غير
يکي نه او خواندي نه غير او
آن خط سوم منم آن خط سوم منم
مرا بخوان مرا بخوان اي سخن تو سحر عام
اي همه سهل و ممتنع اي تو نهايت کلام
تنگ شد عرصه سخن ای نفست گره گشـا
مرا به معنا برسان پيش‌تر از سخن بيا
مرا بخوان مرا بخوان کـه خط سوم تـو ام
گمشده در عرصه خويش از ابدم يا ازلم
مرا بخوان که قصه ام قصه سرگشـتگي ام
بر لب چشمه گيج و مات جان به سر از تشنگي ام
اي تو هميـشـه همه جـا مـن به کجا رسـيده ام
اسـير لعنتم هنوز يا به خدا رسـيده ام
چرا هر آنچه ساختم يکي يکي خراب شـد
چرا حديث بودنم سـوال بي جواب شـد
قفل معما شـده ام کليد آن به دست کيسـت
اي که مرا نوشته ای نخوانده ماندنم ز چيست ( ادامه )

قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من
وا دل من وا دل من وا دل من وا دل من
قصد کنی بر تن من شاد شود دشمن من
وانگه از ان خسته شود یا دل تو یا دل من
وا دل من وا دل من
واله و شیدا دل من بی‌سر و بی‌پا دل من
وقت سحرها دل من رفته به هر جا دل من
وا دل من وا دل من
مرده و زنده دل من گریه و خنده دل من
خواجه و بنده دل من از تو چو دریا دل من
وا دل من وا دل من
قصد کنی بر تن من شاد شود دشمن من
وانگه از ان خسته شود یا دل تو یا دل من ( ادامه )

فضای این شب تهی
چه بی طپش ، چه بی صداست
برای من که راهیم ، که تشنه ی رهاییم
رهایی از گذشته ها و رفته ها
رهایی از گذشته ها
رسیدن به انتهاست
برای من که خسته ام ، که بی ثمر نشسته ام
تکیده ای درونِ خود شکسته ام
جُز اسم تو جاری نشد هرگز به لب عبارتی
اما دریغ ، در حرف تو هرگز نبود صداقتی
از تو به این مرز شب بی انتها رسیدم
من خسته از این ظُلمتم ، بیزارم از فریب تو  ( ادامه )

از من مپرس ای دل چرا آشفته ام آشفته
یا بر لبی چون قصه ای ناگفته ام نا گفته
داغم نکن رنجم نده این غم نهفته بهتر
این قصه ها رنج آوره ای دل نگفته بهتر
برو دست رو این دلم نزار غم من حساب نداره
چشمائی که جون دریا بشه شبا دیگه خواب نداره
این گفتگو بی حاصله عشق من و او مشکله
داغم نکن رنجم نده این غم نهفته بهتر
این قصه ها رنج آورهای دل نگفته بهتر
برو دست رو این دلم نزارغم من حساب نداره
چشمائی که چون دریا بشه شبا دیگه خواب نداره
این گفتگو بی حاصله عشق من و او مشکله
داغم نکن رنجم نده این غم نهفته بهتر
این قصه ها رنج آورهای دل نگفته بهتر ( ادامه )

من تو را می بینم استخوانی بر پوست
به گدایی رفتی بر در دشمن و دوست
من تو را می بینم تشنه تر از دیروز
آن که نان می دهدت نان تو در کف اوست
خاک تو سفره ی توسفره یتو از کیست
سفره ی دنیا پر سفره ی تو خالیست
همه جا منتظرند همه کس می پرسند
ناجی شرق کجاست؟آن که جنس خود ماست
ناجی شرق تویی ناجی شرق منم
من که با دیدن توهمه جا می شکنم
من که با دیدن توهمه جا می شکنم
از چه رو خاک زمین شده تقسیم چنین
یک جهان صدها دست مرزها مرز شکست
من جهان سوم تو جهانی دیگر
سهم تو هرچه که هست سهم من خون جگر ( ادامه )

الا ای آهوی وحشی کجایی
مرا با توست چندین آشنایی
دو تنها و دو سرگردان دو بی کس
ددو دامت کمین از پیش و از پس
بیا تا حال یکدیگر بدانیم
مراد هم بجوییم ار توانیم
که میبینم که این دشت مشوش
چراگاهی ندارد خرم و خوش
که خواهد شد بگویید ای رفیقان
رفیق بیکسان یار غریبان
مگر خضر مبارک پی در آید
به یمن همتش کاری گشاید
چو آن سرو روان شد کاروانی
ز شاخ سرو می کن سایبانی
لب سرچشمه ایی و طرف جویی
نم اشکی و با خود گفتگویی ( ادامه )

در آسمان عشق من نوری نمی تابد چرا؟
یک شب ز رنج زندگی چشمم نمی خوابد چرا؟
من تک درخت صحرای دردم بی برگ و بار افتاده ام
در چشم تنگ دنیا دریغا بی اعتبار افتاده ام
در سایه من هرگز نخفته یک رهگذار خسته ای
چون قطره اشکی گویی ز چشم این روزگار افتاده ام
شمعی که بی پروانه شد باید که خود تنها بسوزد
مجنون دشت بی کسی باید که بی لیلا بسوزد
دل را اگر عشقی رسد باید که با مهرت بسازد
خرمن چو در آتش فتد باید که بی پروا بسوزد
آن شمع بی پروا منم من , مجنون بی لیلامنم من ( ادامه )

می داد مهی آوا
مستانه به جمع ما
که ای بی خبر ها
خیزید گل افشانید
آوای طرب خوانید
در رهگذرها
آمد بخت رمیده
دلها رمیده
بر دامن افق نشسته سپیده
ای زهره نوایی
از آن چنگ فریبا
صد راز بیان کن
تو از عالم بالا
امشب تو ای زهره بیا
از رخت شام مرا
چون سحر کن
یک دم به اقصا نگری
همچو مرغ سحری ( ادامه )