دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

مثل تموم عالم حال منم خرابه
مثل تموم بختها بخت منم تو خوابه
سنگ صبورم اینجا طاقت غم نداره
طاقت اینکه پیشش گریه کنم نداره
حالی واسم نمونده دنیا برام سرابه
داد می زنم که ساقی میخونه بی شرابه
یادی نکردی از من رسم رفاقت این بود
اشکی برام نریختی عشق و صداقت این بود
دشمن راه دورم درد دلم زیاده
جاده به جز جدایی هیچی به من نداده
مثل تموم عالم حال منم خرابه
مثل تموم بختها بخت منم تو خوابه
سنگ صبورم اینجا طاقت غم نداره
طاقت اینکه پیشش گریه کنم نداره
حالی واسم نمونده دنیا برام سرابه
داد می زنم که ساقی میخونه بی شرابه ( ادامه )

یاد از آن شب که چو گل در کاشانه من بودی
هم پیمان من و  هم پیمانه من بودی
شده بود آن شب همه گلشن
چو بهاران خانه من
ز فروغ روی تو روشن
چو دلم کاشانه من
به ناز و دلبری ترانه میخواندی
ترانه های عاشقانه میخواندی
ترانه های عاشقانه میخواندی
هم پیمانه من بودی
شبی بود آن شب
چه شبی چون سحری
ندیدن در آن از غم دوران نظری
تو هم جان من هم جانانه من بودی
که هم پیمان و هم پیمانه من بودی ( ادامه ) 

شکلی از عشق تازه تو دلم پا گرفته
شاید اسمی تو قلبم دوباره جا گرفته
با خودم گفتم که شاید کسی اومد به خوابم
اما من که خیلی وقته با دلمبی حسابم
شاید هوای خوبه نسیمه
زمزمه های عشق قدیمه
شاید دلم باز دلبر گرفته
گذشته ها را از سر گرفته
پر تردیده وجودم واسه این عشق تازه
به گذشته فکر نکردن همیشه چاره سازه
دیگه قلب کوچیک من واسه جز تو جا نداره
هرچیه امروزه امروز واسه من فردا نداره ( ادامه )

نو بهار آمد و شد باز دل من دیوونه
گل پونه ، نعنا پونه
سر زد از طرف چمن لاله و گل گونه گونه
گل پونه ، نعنا پونه
چون خدا دید که باور ننمودند از او
حرف باغ مینو
لاجرم دشت بیاراست برای نمونه
گل پونه ، نعنا پونه
فارغ از خویشتن و بی خبر از هر چه که هست
خل و دیوانه و مست
سوی دولاب شدیم از ره صحرا رونه
گل پونه ، نعنا پونه
کیفمان کوک و مکان دنج و بساطی عالی
جای یاران خالی
هر چه می خواستی آماده بود از آب و دونه ( ادامه)

مثل شعرای کتاب مدرسه
همه ی حرفاتو از بر می دونم
قصه ها ای که می خوای بگی به من
روزی صد بار تو کتابا می خونم
وقتی پای عاشقی میون میاد
همیشه صحبت غصه و غمه
کوچولوی خوش زبون به من بگو
همه ی حرفا چرا مثل همه
تو میگی بدون من دنیا برات زندون تنگه
‏من میگم بگو عزیزم تو دروغاتم قشنگه‏
روزای اول که داغه عشقمون
واسم از فردا و پس فردا میگی
واسم از یه خونه گرم و کوچیک
واسم از بازی بچه ها میگی
ولی فردا می دونم چی پیش میاد ( ادامه )

تا آساید ، دل آزارم ، بنشین ، به کنارم بنشین
بنشین ای گل ، به کنارم بنشین ، دل زارم بنشین
سوز دل می دانی ، بنشین تا بنشانی ، آتش دل را
یک نفس مرو ، که جز غم ، همنفس ندارم
یار کس مشو ، که من هم ، جز تو کس ندارم
ای پری بنه به یک سو ، ناز و دلفریبی
تا نصیبی از تو یابد جان بی نصیبی
ماه من به دامنم بنشین
کز غمت ستاره بارم
شکوه ها ز دوریت هر شب
با مه و ستاره دارم
من چه باشم بسته ی بندت
نیمه ی جانی ، صید کمندت
آرزومندت
از غمت چون ابرِ بهارم
ای به از گل های بهاری ( ادامه )

تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من
تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سپندم بر سر آتش نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ویران من
باز آ ببین در حیرتم بشکن سکوت خلوتم
چون لاله تنها ببین بر چهره داغ حسرتم ( ادامه )

نمانده چرا، در زمانه ما، رنگ مهر و وفا
عشق و صدق و صفائی، خدایا، خدایا، خدایا
کشد به کجا، کار اهل صفا، ای رقم زن ما
تابه کی نارَوائی، خدایا، خدایا، خدایا
کجا بگریزم، که غم نشناسد، نشانِ مرا
چه چاره کنم تا، زمانه بفهمد، زبان مرا
غمم به سر و، آتشم به دل و،بسته لب ناله کردم
دلی نشود تا، خبر زغمم، نیمه شب ناله کردم
به جلوه همی، در دل جمع خوبان، نشسته توئی
به شکوه همی، در پی عمر کوته، فتاده منم
به خنده همی، دامن از دست یاران، کشیده توئی
به گریه همی، سر به دامان صحرا، فتاده منم
دگر چه بود، لطف این زندگانی
تهی چو شود، ساغر مهربانی
نمانده چرا، در زمانه ما، رنگ مهر و وفا
عشق و صدق و صفائی، خدایا، خدایا، خدایا ( ادامه )

رهگذار عمر سیری در دیاری روشن و تاریک
رهگذار عمر راهی بر فضایی دور یا نزدیک
کس نمیداند کدامین روز می‌آید
کس نمی‌داند کدامین روز می‌میرد
چیست این افسانه هستی خدایا چیست
پس چرا آگاهی از این قصه مارا نیست
کس نمی‌داند کدامین روز می‌آید
کس نمی‌داند کدامین روز می‌میرد
کس نمی‌داند کدامین روز می‌آید
کس نمی‌داند کدامین روز می‌میرد
صحبت از مهر و محبت چیست
جای آن در قلب ما خالی است
روزی انسان بَرده عشق و محبت بود
جز ره مهر و وفا راهی نمی‌پیمود
کس نمیداند کدامین روز می‌آید
کس نمی‌داند کدامین روز می‌میرد
کس نمی‌داند کدامین روز می‌آید
کس نمی‌داند کدامین روز می‌میرد
چیست این افسانه هستی خدایا چیست ( ادامه )

شمع و گل و پروانه
یاران مه و پیمانه
بنشسته ام در شادی
در بزمه من مستانه
می خنده زد در جامم
دنیا بود برکامم
می خنده زد بر جامم
دنیا بود برکامم
برده بهار ای ساقی
از دل قرارای ساقی
زان باده اتش گون
جامی بیار ای ساقی
می خنده زد بر ….بر کامم
گر چه دل ازخاموشم
چون جام می در جوش ام
هم رفته دل از دستم
هم رفته از سر کوشم
رقصِ گل و پروانه بین
در گل رخ جانانه بین
افسانه خوان مرغه چمن  ( ادامه )