ما پرنده های تنها
زیر شیرونی خونه
هر دو تا خسته ز غربت
هر دو آواره ز لونه
ما دو تا مثل مسافرای کویر
تشنه جرعه ای از محبتیم
ولی بیگانه ز هم
در این سراب لب پر بسته
پر از شکایتیم
اگه دست سرنوشت
رقم بختو برامون می نوشت
یا اگه غارت باد
بهمون فرصت بودن می داد
دیگه دنیا برامون تنگ نمی شد
دیوارای لونمون سنگ نمی شد ( ادامه )
ای شکسته تو شکستی
مویه کردی غصه خوردی
از ته دل گریه کردی
من باهاتم خاک پاتم
چو پرنده درهواتم
من رفیق گریه هاتم
عشق در تو،شعر در تو
بی تو من جایی ندارم
بی تو فردای ندارم
من باهاتم مثل بارون تو چشاتم
مثل غصه ت صداتم
چون پرنده در هواتم
ای وطن ای خانه ی من (ادامه)
کي صدا کرد منو کي صدا کرد کي صدا کرد منو کي صدا کرد
کي با آغاز خوش عشق صدا کرد منو
کي صدا کرد مثل شبنم با تن گل آشنا کرد منو
آشنا کرد
کي ازون پنجره ي بسته جدا کرد منو
کي ازون زندون صد ساله رها کرد منو
کي رها کرد
کي رها کرد
کي صدا کرد
کي صدا کرد
کيه اون که مثل بارون با تن باغچه رفيق
واسه تنهاي عاشق مثل شب گريه شفيق
کيه اون که توي سينه اش نفس بهار داره (ادامه)
قمري اي مسافر هميشگي
همدم روزاي خوب سادگي
پر تو يه سايه بون بود واسه من
تو جهنم بزرگ زندگي
اي صميمي تر از آسمون و باد
تو چرا اسم منو بردي ز ياد
باز داره صداي خوندنت مياد
قفس تنگ دلم تو رو مي خواد
تويي که نقش اميدو
توي چشم من مي کاشتي
تويي که عطر تنت رو
روي شاخه هام مي ذاشتي
قمري اي مسافر هميشگي
مرده اون روزاي خوب سادگي
حالا که به شهر قلبم نمياي
واسه من راهي نداره زندگي
واسه من راهي نداره زندگي
حالا اين منم که بي تو (ادامه)
