سادگي هامو شناختي
از نگاهم قصه ساختي
تـوي اين هواي غربـت
رنگ چشمـامو نباختي
واسه من مثل بهاري
عطر خوب شاليزاري
زيـر رگبار شکايت
منو تـنها نمي ذاري
تـو دليل خوب بـودن
لحظه ها رو ساده خوندن
تـو همه دلگرمي من
تا هميشه زنده موندن
تا هميشه زنده موندن
سفر دوباره تو
لحظه ابري رفتن
چشم تو دوباره ديدن ( ادامه )
بستی تو تا بار سفر از خونه ی ما
خاموش و سرده بی تو این کاشونه ی ما
رفتی سفر ای بی خبر از ماتم دل
جای تو غم شد همدم و همخونه ی ما
هر جا میرم یادت همیشه هرگز ازم جدا نمیشه
هر چند که این سفر کوتاهه اما دلم رضا نمیشه
تو در این سفر خدایا ز بلا نگه بدارش
که دل امیدوارم به خیال او نشسته
شبی از درد فراغش رو به میخانه نمودم
دیدم از بخت سیاهم در میخانه ببسته
فقط آرزوم همینه که تو از سفر بیایی
نکنه یه وقت بمیره دلم از غم جدایی
بستی تو تا بار سفر از خونه ی ما
خاموش و سرده بی تو این کاشونه ی ما
رفتی سفر ای بی خبر از ماتم دل
جای تو غم شد همدم و همخونه ی ما
هر جا میرم یادت همیشه هرگز ازم جدا نمیشه
هر چند که این سفر کوتاهه اما دلم رضا نمیشه ( ادامه )
