دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

وقتشه که خطر کنیم از کوچه ها گذر کنیم
دست بذاریم تو دست هم آدم ها رو خبر کنیم
آدم ها رو خبر کنیم
قفل درها رو وا کنین
کفتر بند کشیده رو بازش کنین رها کنین
داد بزنین داد بزنین از عشق فریاد بزنین
رهایی رو داد بزنین
همدل و همزبون بشین یه دست و یک نشون بشین
شهر رو چراغونش کنین خورشید رو حیرونش کنین
داد بزنین داد بزنین از عشق فریاد بزنین
رهایی رو داد بزنین  ( ادامه )

به زخم تیغ نامردان به خودخواهی بی دردان
زمین رنجور و بیمارد نمی بینم لبی خندان
همه سر در گریبانیم همه خاموش و نالانیم
به جرمی که نمی دانیم اسیر بند هجرانیم
به این تکرار بیهوده چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم چه راهی پیشه باید کرد
به این تکرار بیهوده چه وقت اندیشه باید کرد
چرا از خود نمی پرسیم چه راهی پیشه باید کرد
چراغ گفتگو خاموش شب بی آرزو خاموش
غمی جانکاه و دردآور مرا بگرفته در آغوش
همه گلواژه ها زخمی لب ناگفته ها زخمی
حریم رابطه تاریک گل پیوند ما زخمی   ( ادامه )

بی تو منو پنجره های بسته
بی تو منو و زمزمه های خسته
بی تو منو و شب ناله های بارون
تنهایی و دل به خون نشسته
دل به خون نشسته
بی تو غریبه گشتم با همه سرگذشتم
رو تن تنهایی هام اسم تو رو نوشتم
ای که نگاه ت ، زنگ صدات به یاد کوچه مونده
تو گوش هر پنجره ای ازروشنایی خونده
ترانه هات برده منو تا سرزمین رویا
گفتی ازین شب سیاه چیزی تا صبح نمونده
بی تو غریبه گشتم با همه سرگذشتم
رو تن تنهایی هام اسم تو رو نوشتم
یه روز میاد دوباره دستهای من و تو
برای عشق یه فصل موندنی می سازه   ( ادامه )

فرصت نشد که از عشق با هم سخن بگوییم
فرصت نشد که راهی تا ماشدن بجوییم
در این زمانه ی غم ناکرده جرم اسیریم
بی آنکه خود بخواهیم در بند و ناگزیریم
ای خوب هستی من چلّه نشسته ی من
ای شعله ی امیده قفل شکسته ی من
ای خوب هستی من چلّه نشسته ی من
ای شعله ی امیده قفل شکسته ی من
فرصت همیشه کم بود برای با تو بودن
ای عاشق رهایی ای تا همیشه با من
گفتی که زنده بودن ف مفهمو زندگی نیست
خاموشی من و تو معنای بندگی نیست
گفتی که عشق علاج درد زمانه ی ماست  ( ادامه )

می خوام خراب تو بشم ، خرد و خرابم نکنی
قصّه ی خواب تو بشم ، با غصّه خوابم نکنی
می خوام که مال من بشی ، منو جوابم نکنی
شهر خیال من بشی ، قصد عذابم نکنی
می خوام که مال من بشی ، منو جوابم نکنی
شهر خیال من بشی ، قصد عذابم نکنی
لبریزی از ناباوری ، آینه ی باورت میشم
اگه بخوای پر بکشی ، خودم بال و پرت میشم
رویای افتابیمو از من مگیر ای نازنین
تولد دوباره م رو ، از قوّت عقشت ببین
تو دل تنگه هرچیه ، بریز رو زخم دل من
از تو به خود رسیدنه ، می خوام بشه حاصل من
می خوام خراب تو بشم ، خرد و خرابم نکنی
قصّه ی خواب تو بشم ، با غصّه خوابم نکنی  ( ادامه )

تو این شبهای خط خطی ستاره های پاپتی
گم شدن اون نیست توی راه فانوسک رفاقتی
به هر کی می خوای دل بدی دل می کنه به راحتی
دنیا چه آلوده شده به سمّ بی صداقتی
پاهای عشق و عاشقی تاول زده بگی نگی
انگار تموم زندگی گرفته بوی کهنگی
پاهای عشق و عاشقی تاول زده بگی نگی
انگار تموم زندگی گرفته بوی کهنگی
چرا ستاره پرپره قفلی به روی هر دره
هر شب هوای رابطه از شب پیش ابری تره
چرا دلم رو هیچ کسی تا شهر عشق نمی بره
چرا کسی نمی دونه خونه ی عشق کدوم وره   ( ادامه )

به سرزمین عشق ما کجا شد آن ترانه ها
چرا شکست نشانه ها هوای یاد یار کو ؟
در این شب گلایه ها من و تو مانده ایم جدا
به چشم انتظار ما شقایق بهار کو ؟
بگو بگو که چاره چیست از عاشقی نشانه نیست
خانه اگرچه خانه نیست مرا به خانه ام ببر
جز تو مرا بهانه نیست هوایی عاشقانه نیست
زمزمه ی ترانه نیست مرا به خانه ام ببر
در این غروب لحظه ها که می رود ز دست ما
ز رهگذار عمر چرا سپیده ای سفر نکرد
به چاوشان ره بگو ز سرزمین آرزو   ( ادامه )

دیری ست که در غربت تو خسته ترینم
ای خانه ی دلدادگی و عشق یقینم
دیری ست که من دل شده ای گوشه نشینم
آواره ی بی موطن این پاک زمینم
با تو مرا عاشقی و لحظه ی شیرین
ای عشق من وجان من همدم دیرین
با تو مرا شور دگر نغمه ی دیگر
ای وسوسه ی بودن من موطن غمگین
گفتم ز غمت ای یار بی تاب و توانم
از عشق تو دل کندن هرگز نتوانم
گفتی منم آن خسته ی افتاده در بند
گفتم که نهم در عشق من هستی و جانم
با تو مرا عاشقی و لحظه ی شیرین
ای عشق من وجان من همدم دیرین  ( ادامه )

دلم می خواد بهار بیاد شکوفه ها به بار بیاد
تو این دیار غم نباشه
مِهر و صفا تو هیچ دلی کم نباشه
دلم می خواد با هم باشیم
مثل گذشته های دور یکی باشیم
رها باشیم ، رها باشیم ، رها باشیم
دلم می خواد کینه ها از دلم بره
عشق بیاد به دیدنم
ظلم بره ستم بره ستم بره
دلم می خواد توی رگم بجای خون مِهر تو بود
توی دل پُرتپشم تصویری از روی تو بود
دلم می خواد با هر نفس اسمتو فریاد می زدم   ( ادامه )

بشناس مرا حکایتی غمگینم
افسانه ی تیره ی شبی سنگینم
تلخم که درم شکسته ام مسمومم
ای دوست شناختی مرا ، من اینم
من اینم و غرق خستگی آمده ام
ویرانم و از شکستگی آمده ام
از شهر یگانگی فراموشش کن
از شهر هزار دستگی آمده ام
از شهر یگانگی فراموشش کن
از شهر هزار دستگی آمده ام
آنجا با هر که زیستم کشت مرا
هر همخونی به خونی آغشت مرا
صدها دستی که دوست می خواندمشان   ( ادامه )