دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

از کجا باید شروع کرد
قصه ی عشقو دوباره
با زمین خیلی غریبم با هوای تو صمیمی
دیده بودمت هزار بار تو یه رویای قدیمی
به نگاه چشم گریون یه فرشه رو زمینی
چشامو به روت می بندم تا که اشکامو نبینی
با تو فریاد یه عمر و و و میکشم تا اوج باور
دلای آبی همیشه میمونن بی یار و یاور
از کجا باید شروع کرد قصه ی عشقو دوباره
تا همه بغضهای عالم سر عاشقی نباره
از کجا باید شروع کرد قصه ی عشقو دوباره
تا همه بغضهای عالم سر عاشقی نباره
غربت ارزوهامون دل طاقتو شی  ( ادامه )

تو ستاره غریبی تو شکوه باور من
شب عاشقیست یارا بنشین برابر من
تو چه کرده ای که با تو شده عشق تار و پودم
تو چه کرده ای که عمریست پی تو در سجودم
تو چه کرده ای که عمری ز پیت دویده ام من
به خدا قسم که با تو به خدا رسیده ام من
چه شکسته ایستادی
چه شکسته تر پریدی  ( ادامه )

واویلی یا واعویلی ویلی واویلی
روزم شب از محالی خوابی خیالی واویلی
از موی او نال و نالان مویی و نالی واویلی
نعل سمندش از خاک بر شده تا افلاک
در غم او رشک مجنونم من و دل حالی
تو شمع کاشانه منم چو پروانه
دلم به زلف توست مزن بر او شانه
جانا بدرالدجایی دام دلهایی
از رشک تو زهره گویان: رو چه آرایی؟
از رخ خوبت هیهات مه به فلک شه مات  ( ادامه )

از شبنم عشق خاک آدم گل شد
شوری برخواست فتنه ای حاصل شد
صد نشتر عشق بر رگ روح زدند
یک قطره از آن چکید و نامش دل شد
تنگ غروب فصل بهار یه کوچه باغ یه پنجره
یه قلب پیر پر از امید باشوق تو منتظره
باگوشه های چارقدش اشکاشو پنهون میکنه
اما نگاش غصّه هاشو از دور نمایون میکنه
منتظره پرستو ها خبر بیارن از گلش
اما نمیدونه اونام خبرندارن از گلش
اون گل سرخ تو تاریکی ستاره شد شبو شکست
خورشید روشنی شد و رفت و تو آسمون نشست
اما هنوز فصل بهار با صد هزار تا خاطره
یه قلب پیر پر از امید باشوق تو منتظره
نشسته پشت پنجره  ( ادامه )

من از پشت شبهای بی خاطره
من از پشت زندان غم آمدم
من از آرزوهای دور ودراز
من از خواب چشمان نم آمدم
تو تعبیر رؤیای نادیده ای
تو نوری که بر سایه تابیده ای
تو یک آسمان بخشش بی طلب
تو بر خاک تردید باریده ای
تو یک خانه در کوچه زندگی
تو یک کوچه در شهر آزادگی
تو یک شهر در سرزمین حضور  ( ادامه )

زینگونه ام که در غم غربت شکیب نیست
گر سر کنم شکایت هجران غریب نیست
جانم بگیر و صحبت جانانه ام ببخش
کز جان شکیب هست وز جانان شکیب نیست
گمگشته ی دیار محبت کجا رود
نام حبیب هست و نشان حبیب نیست
عاشق منم که یار به حالم نظر نکرد
ای خواجه درد هست و لیکن طبیب نیست
آسیمه سر رسیدی از غربت بیابان
دلخسته دیدمت در آوار خیس باران
وا مانده در تبی گنگ ناگه به من رسیدی
من خود شکسته از خود در فصل نا امیدی
در برکهء دو چشمت نه گریه و نه خنده  ( ادامه )

پدرا پدربزرگا ، مادرا مادربزرگا
مثلِ گل مثلِ بهارین
دلامون نازک و نرمه
چشامون چشمه شرمه
اشکامونو درنیارین
کاشکی می شد برای بزرگترامون
قصرای از طلا می ساختیم
مثِ آب چشمه ها آیینه هاشو صاف و پر جلا می ساختیم
ابر فتنه وقتی سنگ غم می بارید
سینه مونو سپر بلا می ساختیم
چشامون دروغ نمیگن واسه ما چراغ راهین ( ادامه )

ای که بوی باران شکفته در هوایت
یاد از آن بهاران که شد خزان به پایت
شد خزان به پایت بهار باور من
سایه بان مهرت نمانده بر سر من
جز غمت ندارم به حال دل گواهی
ای که نور چشمم در این شب سیاهی
چشم من به راهت همیشه تا بیایی
باغ من بهارم بهشت من کجایی؟
جان من کجایی
کجایی  ( ادامه )

بینی جهان را خود را نبینی
تا چند جانا غافل نشینی
نور قدیمی شب را بر افروز
دست کلیمی در آستینی
بیرون قدم نه از دور آفاق
تو پیش از اینی تو بیش از اینی
جانی که بخشند دیگر نگیرند
مرگ است صیدی تو در کمینی
صورتگری را از من بیاموز  ( ادامه )

به زمین خوردن دلقک
یا در آوردن شکلک
واسه اینه که تو بخندی
مثل رسم شاه و تلخک
کفشای لنگه به لنگه
می پوشه که هی بلنگه
پای راستش میده جفت پا
تا پای چپش بلنگه
واسه نونه واسه نونه
تا به کارش تو بخندی
که اگه اینو بدونی
تو به دلقک نمی خندی
تو به دلقک نمی خندی
کفشای لنگه به لنگه
می پوشه که هی بلنگه  ( ادامه )