دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

كوچه ها باریكن دكونها بسته اس
خونه ها تاریكن طاقها شكسته اس
از صدا افتاده تار و كمونچه
مرده می برن كوچه به كوچه
نگاه كن مرده ها به مرده نمیرن
حتی به شمع جون سپرده نمیرن
شكل فانوسی ان كه اگه خاموشه
واسه نفت نیست، هنوز یه عالم نفت توشه
جماعت من دیگه حوصله ندارم
به خوب امید و از بد گله ندارم ( ادامه )

من از صدای گریه ی تو
به غربت بارون رسیدم
تو چشات باغ بارون زده دیدم
چشم تو همرنگ یه باغه
تو غربت غروب پاییز
مثل من از یه درد کهنه لبریز
با تو بوی کاگل و خاک
عطر کوچه باغ نمناک
زنده میشه
با تو بوی خاک و بارون
عطر پیر یه گلابدون
زنده میشه
تو مثل شهر کوچک من
هنوز برام خاطره سازی
هنوزم قبله ی معصوم نیازی
تو مثل یاد بازی من
تو کوچه های پیر و خاکی
هنوزم برای من عزیز و پاکی
چشمات ادامه ی غروبه
غروب شهر خسته ی من
تو چشات کهنه ها رو تازه کردم
تو مثل یک پل عبوری
طلوع قله های دوری
مثل گل عاشق شبنم و نوری ( ادامه )

برای خوشبختی من یه مشت خاک فقط بسه
وقتی برام دستای تو یه ساره ساره
یه سفره کوچیک نور یه پنجره یه اسمون
خوشبختی باتو روی حصیر پاره
ای تو میدونی برای این لیلی شبیه من
تو عاشق ترینی تو مجنونی
تو مرد منیکه به ارزوم منو میرسونی
عشق من اون عشق قدیمه
که تو کتابو قصه هاس
قصه ایکه اسم عاشقش برای معشوق خداس
ای تو میدونی برای این لیلی شبیه من
تو عاشقتری نی تو مجنونی
تو مرد منیکه به ارزوم منو میرسونی
توی قلعه اهنین دیوارش هست دیوار چین
باتو باشه طبیعتی قشنگترینه
هرجا که تو باشیو من تو چادر که بینشون
برای من بزرگی یه سرزمینه
ای تو میدونی برای این لیلی شبیه من
تو عاشقتری نی تو مجنونی
تو مرد منیکه به ارزوم منو میرسونی ( ادامه )

عشقت ای گل خندان کرده به پا شور و نوا در دل من
بازآ تا که بسازد دست وفا قلب تو را مایل من
باز آن ملکه گلها غم دل ما را درمان سازد
شادم از آن گل رویش که خرمن مویش پنهان سازد
یاد لعل خندان دو دیده عاشق را گریان سازد
دردا سیل اشکم بنای امیدم را ویران سازد
خوش بود جوانی عشق و زندگانی
با آن یار جانی
سازد عروس بهاری در عالم یاری محزونم دارم
ز دیده ام سیلی ز دوری لیلی مجنونم
بشنو ترانه بلبل ز غم رخ گل در این چمن دارد
گله فراوان ز عشوه خوبان این قلب من
در فراق روی تو ای پری جان سوزد غم دل من
بی تو باشد در بزم زندگی اشک و خون می و گل من
از دیدار آن لعل ارغوان گل شرم آرد
به چمن تاب موی تو حال روی تو برده تاب دل من
سوز عاشقان ناز گلرخان راز دلبری می کند عیان
یک تبسم از آن دو لب بتا می کشاند از قلب عاشقان آه ( ادامه )

باز ای الهه ناز با دل من بساز
کین غم جانگداز برود ز برم
گر دل من نیاسود از گناه تو بود
بیا تا ز سر گنهت گذرم
باز می کنم دسته یاری به سویت دراز
بیا تا غم خود را با راز و نیاز ز خاطر ببرم
گرنکند تیر خشمت دلم را هدف
بخدا همچون مرغ پر شور و شرر بسویت بپرم
آنکه او ز غمت دلبندد چون من کیست؟
ناز تو بیش از این بهر چیست؟
تو الهه نازی در بزمم بنشین
من تو را وفادارم بیا که جز این نباشد هنرم ( ادامه )

آن سرو که گویند به بالای تو ماند
آن سرو که گویند به بالای تو ماند
هرگز قدمی پیش تو رفتن نتواند ، نتواند
دنبال تو بودن ، گنه از جانب ما نیست
دنبال تو بودن ، گنه از جانب ما نیست
با غمزه بگو تا ، دل مردم نستاند ، نستاند ، نستاند
زنهار که چون می گذری بر سر مجروح
زنهار که چون می گذری بر سر مجروح
از وی خبری کن که چون می گذراند ؟ گذراند گذراند
امروز چه دانی تو که در آتش و آبم
امروز چه دانی تو که در آتش و آبم
چون خاک شوم ، باد گوشَت برساند
چون خاک شوم ، باد گوشَت برساند
بخت آن نکند با منِ سرگشته که یک روز
بخت آن نکند با منِ سرگشته که یک روز ( ادامه )

هنگام می و وقت گل و گلشن جانم گلشن
خدا گشته چمن شد
در بار بهاری خالی از زاغ و
جانم زاغ و خدا زاغ و زغن شد
از ابر کرم خطه ری رشک خطن شد
دل سنگا چو منمرغ جانم مرغ قفس بهر وطن شد
چه کج رفتاری ای چرخ
چه بدکرداری ای چرخ
سر کین داری ای چرخ
نه دین داری نه ایین داری نه ایین داری ای چرخ
از خون جوانان وطن لاله
جانم لاله خدا لاله دمیده
از ماتم سرو قد چون سرو و جانم
سروو خدا برگا خمیده
در سایه گل بلبل از این غصه خزیده  ( ادامه )

سازم ای ساز شکسته
ای به خاک غم نشسته
خیلی وقته بی صدایی
راحت هرجان خسته
تا تو خاموشی و تنها
همصدا کی دارم ای دوست
آب شد دل از فراغت
بر تنم چی مانده جز پوست
برای تن های مرده
نفس دم مسیحا
می دونم که تو تبارت
می رسه به عرش اعلا
سازم ای ساز شکسته ای
به خاک غم نشسته
خیلی وقته بی صدایی
راحت هرجان خسته
تا تو خاموشی و تنها
همصدا کی دارم ای دوست
آب شد دل از فراغت
بر تنم چی مانده جز پوست
تو خود بودن مایی اگه تنها یه صدایی ( ادامه )

وقتی که دستای باد
قفس مرغ گرفتار و شکست
شوق پرواز و نداشت
وقتی که چلچله ها
خبر فصل بهارو می‌دادن
عشق آوازو نداشت
دیگه آسمون براش ، فرقی با قفس نداشت
واسه پرواز بلند ، تو پرش هوس نداشت
شوق پرواز ، توی ابرا ، سوی جنگلای دور
دیگه رفته از خیال اون پرنده صبور
اما لحظه ای رسید
لحظه پریدن و رها شدن ، میون بیم و امید
لحظه ای که پنجره ، بغض دیوارو شکست
نقش آسمون صاف ، میون چشاش نشست
مرغ خسته پر کشید و افق روشنو دید
تو هوای تازه دشت ، به ستاره ها رسید ( ادامه )

عشق شیرین حکایت فرهاد
نمیرود از دل نمیرود از یاد
بگذر از غم گذشته ها
غم مخور ز سرگذشت ما
که شد جهان بهشت ما
زندگی بود به کام ما
زنده میشود زنام ما
حکایت گذشته ها…
عشق ما به دل دهد صفا
که ز عشق باشکوه ما
شکفته شد وجود ما
زندگی بود به کام ما
زنده میشود ز نام ما
حکایت گذشته ها…
عشق شیرین حکایت فرهاد
نمیرود از دل نمیرود از یاد
بیا که نور عشق تو چراغ راه من بود
بیا که در شب سیه رخ تو ماه من بود
ز عشق آتشین ما شکفته گلشن افق
نوید زندگی دهد چهره روشن افق ( ادامه )