دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

روزگار غریبی است!
دهانت را می بوییند مبادا که گفته باشی دوستت می دارم،
دلت را می بوییند،
روزگار غریبی است نازنین!
و عشق را کنار تیرک راه بند تازیانه می زنند.
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد!
در این بن بست کج و پیچ سرما،
آتش را به سوخت بار سرود و شعر فروزان می دارند،
به اندیشیدن خطر مکن،
روزگار غریبی است نازنین!
آنکه بر در می کوبد شباهنگام به کشتن چراغ آمده است
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد!
آنکه قصابانند بر گذرگاه ها مستقر،
با کنده و ساطوری خون آلود،
روزگار غریبی است نازنین!
و تبسم را بر لب ها جراحی می کنند و ترانه را بر دهان،
شوق را در پستوی خانه نهان باید کرد!
کباب قناری بر آتش سوسن و یاس،
روزگار غریبی است نازنین!
ابلیس پیروز مست، ‌سور عزای ما را بر سفره نشسته است
خدا را در پستوی خانه نهان باید کرد!

سراینده: زنده یاد احمد شاملو

آن روزها نام مرا حتی نمی دانست
من عاشقش بودم ولی گویا نمی دانست

من مشت خود را باز کردم خط به خط خواندم
انگار او چیزی از این خط ها نمی دانست

با خود کلنجار عجیبی داشتم آیا
از عشق می دانست چیزی یا نمی دانست؟

هی خواب می دیدم که در گرداب گیسویم
اما کسی تعبیر رؤیا را نمی دانست

رمال هم از آینه چیزی نمی فهمید
از سرنوشتم نقطه ای حتا نمی دانست

من تاجر ابریشم موهای او بودم
سرگشته اش بودم ولی دیبا نمی دانست

یک شب برایش تا سحر “گلپونه ها” خواندم
تنها به لبخندی مرا دیوانه می دانست

فردای آن شب رفت فهمیدم که معنای
“من مانده ام تنهای تنها” را نمی دانست .

تلخى انتظار

گفت مى آیم… سحر شد و نیامد!
نیامد و نخواهد آمد،
زیرا او هیچ پیمانى نبست كه نشكست…
او هیچگاه نسوخته تا معناى سوختن را بداند
او هیچ وقت درد نكشیده تا بداند درد چیست
او هرگز
در انتظار نمانده تا از تلخى انتظار باخبر باشد.