دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

بار ديگر قصه را سر ميكند آن دخترك
جوى خشک شعر را تر ميكند آن دخترك
خلوت تنهايى ات را ميزند بر هم شبي
كوچه دل را معطر ميكند آن دخترك
گاچ دلتنگي دگر افكنده از سر، آمده
از غزل هاي تو چادر ميكند آن دخترك
نيست از دردي، نمايد فرش پای نازكش
آن شقايق را كه پرپر ميكند آن دخترك
سيب دل، دندان كه زد، احساسِ شعرِ نابِ تو
باورم كن تو! كه باور ميكند آن دخترك

تو کیستی، که من اینگونه بی تو بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم.
تو چیستی، که من از موج هر تبسم تو
بسان قایق، سرگشته، روی گردابم!
تو در کدام سحر، بر کدام اسب سپید؟
تو را کدام خدا؟
تو از کدام جهان؟
تو در کدام کرانه، تو از کدام صدف؟
تو در کدام چمن، همره کدام نسیم؟
تو از کدام سبو؟
من از کجا سر راه تو آمدم ناگاه!
چه کرد با دل من آن نگاه شیرین، آه!
مدام پیش نگاهی، مدام پیش نگاه!
کدام نشاط دویده است از تو در تن من؟
که ذره های وجودم تو را که می بینند
به رقص می آیند

بوي باران ، بوي نم ، يك كوچه ي تنها و من
بغض سنگين، بوي غم، يك عالمه رؤيا ومن
وقت رفتن چشم من پاي دلت افتاده بود
چشم گريان، دست لرزان،شد دلي رسوا ومن
همچو يعقوب از فراقت ديده ام خشكيده است
بوي پيراهن ز كنعان، منتظر ، شيدا و من
دل ، غزالي خسته، پايش بسته در زنجير عشق
عشق را اما چه سود؟ از رفتنت سودا و من
تا تو رفتي گرد غم بر روح و بر جانم نشست
كِي شود آرام اين دل ؟ چشم بر فردا و من

توکل برخدایت کن؛ کفایت میکندحتما؛
اگرخالص شوی با او؛ صدایت میکند حتما
اگر بیهوده رنجیدی؛ ازاین دنیای بی رحمی
به درگاهش قناعت کن؛ عنایت میکند حتما
دلت درمانده میمیرد؛ اگرغافل شوی از او
به هر وقتی صدایش کن؛ حمایت میکندحتما
خطا گر میروی گاهی؛ به خلوت توبه کن با او
گناهت ساده میبخشد؛ رهایت میکند حتما
به لطفش شک نکن؛ گردنیاحقیرت کرد
تو رسم بندگی آموز؛ حمایت میکندحتما
اگر غمگین اگر شادی؛ خدایی را پرستش کن
که هردم بهترینها را؛ عطایت میکندحتما

عاشقی یعنی همین یعنی حسودی می کنم
جز کنار من که بنشینی حسودی می کنم
چهره ای زیباتر از من را؟…زبانم لال..نه!
بر همان چشم و لب و بینی حسودی می کنم
جز لب من از لبان کودکی حتی اگر
بوسه ای کوچک که برچینی حسودی می کنم!
اخم در هم می کشم وقتی کنارم نیستی
باز با یک حس بدبینی حسودی می کنم
خوب می دانم که این احساس زجرت داده است
من ولی با اینکه غمگینی حسودی می کنم
خسته ام دیگر از این دردی که روی سینه ام
می کند هرلحظه سنگینی حسودی می کنم
کاش می دیدی چه بر روز دلم آورده ای
رحم کن! آیا نمیبینی حسودی می کنم؟
املم!! اصلا تو هر چیزی که می گویی قبول
می شود در خانه بنشینی؟ حسودی می کنم!
در حدیثی خوانده بودم “الحسود لا یسود”
دوزخ من داشت یک معنی :حسودی می کنم!

من اگر روی تو حساسم و غیرت دارم
پشتِ این عاشقی‌ام منطق وُ حکمت دارم
نازبانویِ «عسل صورت» «خاتون‌ سیرت»
تا ابد با لبِ نازت، سَرِ صحبت دارم
محشر از چشمِ تو می‌ریزد و من اینگونه
تحتِ این فلسفه، ایمان به قیامت دارم!
خنده‌ات؛ حوریِ موعود بهشتی! به به!
خوش به حالم! چقَدر شادی و نعمت دارم
در لبانت پلِ معروف صراطست آری
در گذر از پلِ شیرینِ تو، رخصت دارم؟
چشم هرکس به تو درویش نباشد فی‌الفور
کور خواهد شد عزیزم! به تو غیرت دارم!

عشق وقتی که در قلبی اقامت می کند
چشم ها دیگر به اشک و گریه عادت می کند
حاجت عاشق وصال است و روز و شب
می نشیند با خدای خود عبادت می کند
با وضو می خوابد و در خواب زاهر می شود
صورت معشوقه را هر شب زیارت می کند
دلبرم تاجر شده دل میخرد با یک نگاه
در خیابان می رود راحت تجارت می کند
آن درخت بید هم وقتی که او رد می شود
تا کمر خم می شود بر او ارادت می کند
پنکه ای که در اتاق توست شاید عاشق است !
باز می چرخد به سمت تو نگاهت می کند

دلبری آمد و خندید و معما شد و رفت
با نگاهی گذرا در دل ما جا شد و رفت

پای می خواست رود سوی نگاه از پی او
غمزه ای کرد که دل بی سر و بی پا شد و رفت

دلبری آمد و خندید و معما شد و رفت
با نگاهی گذرا در دل ما جا شد و رفت

پای می خواست رود سوی نگاه از پی او
غمزه ای کرد که دل بی سر و بی پا شد و رفت

دل در این ماند که تدبیر، چه تقدیر کند؟
او چه مهتاب صفت جلوه ی رویا شد و رفت

خاستم با غزلی در شب مهتابی او
تا مرا دید، سحر عامل فردا شد و رفت

حالتی رفت که دل تیر کشان در خون شد
بی خبر از تَرَک این دل مینا شد و رفت

از آن دمی که گرفتم تو را در آغوشم
هنوز پیرهنم را ، نشُسته می پوشم

هنوز بوی تو از تار و پود زندگی ام
نرفته است که خود رابه عطر بفروشم

عجب مدار از این جوششی که در من هست
که من به هرم نفسهای توست…می جوشم

کجا به پیری وسستی وضعف روی آرم
منی ک آب حیات از لب تومی نوشم

به بوسه ای که گرفتم در آخرین لحظه
برای بوسه ی دیگر دوباره می کوشم

برای آنکه بدانی که بر سر عهدم
برای آنکه بدانی نشد فراموشم

قسم به بوسه ی آخر…قسم به اشک تو…من
هنوز پیرهنم را ؛ نشُسته می پوشم

نمیشود که شوی یک دمی فراموشم
تویی که شهد لبت با ترانه مینوشم

برای از تو نوشتن همیشه کم دارم
برای از تو سرودن همیشه میکوشم

تو شهد آب حیاتی که بی تو می میرم
تو سکر جام شرابی که با تو میجوشم

حکایت من و خواجه تفَال و غزلست
همو که داد ز غصه ،نجاتمان ،دوشم

همیشه طفل دبستان خط لب هاشم
همیشه آرش عشق کمان ابروشـم

عجب مدار پلنگی به چنگ ،آهو داشت
عجیب این که پلنگی به چنگ آهوشم

همیشه در دل خود جاودانه می سوزم
اگر چو آتش زرتشت سرد و خاموشم

از آن دمی که گرفتم تو را در آغوشم
هـنوز پـیرهنم را نشـسته می پوشم *