دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

تو حسین پاکبازی خسرو ملک حجازی
منبع الهام و رازی در دو عالم سرفرازی
جد تو باشد پیامبر باب تو ساقی کوثر
مادرت زهرای عطهر عم تو طیار جعفر
چون نیارزد با مذلت یک پشیزی زندگانی
مرگ با فخر و شرافت به زعمر جاودانی
تو علی را نور عینی مصطفی را زیب و زینی
شهسوار نشئتینی تو حسینی تو حسینی
طایر قدس بهشتی اشک و خون گفتن نوشتی
به رَوی تا آنکه کشتی در جهان با خون نوشتی
چون نیارزد با مذلت یک پشیزی زندگانی
مرگ با فخر و شرافت به زعمر جاودانی
یکه تاز کربلایی قهرمان نینوایی
خلق را دارالشفایی از قیام حق لوایی ( ادامه )

گل سرخی گل لاله
گل خون رنگ شقایق
گل ایمان گل ایثار
گل طوفان زده ی ما
خون تو محراب خلقه
تو هر کوی و برزن ما
ای همیشه در تو پنهون
قصه های خنجر و خون
پرنده های مهاجر
نمی یارن از تو نشون
گر سپیدی گل زنبق
گل یاس
چرا توی هر شاخه ی تو
غنچه های غم شکفته
بوی غنچه هات چه خوشبو  ( ادامه )

ای بت معبد خورشید
ای بت پشت بند گیسو
از تو بر پا گشته فتنه
چون نگه کنی به هر سو
ای بت شوریدگی ها
ای تو غرق رنگ و رویا
ای به دور سر نهاده
تاجی از مرجان دریا
عهد من این بود که هرجا
یار و همپای تو باشم
توی شبهای انتظارت
مرد شبهای تو باشم
چه کنم خودت نخواستی
شب پر سوز تو باشم
به همه شبهای سردت
آتش افروز تو باشم
آتش من این بود که  ( ادامه )

بنگه ای سردار جنگل قبله گاه روشن من
هنوز با زخم تن تو داره می سوزه تن من
برخیز و ببین تو جنگل درختها قدش خمیده
داغ قلب تورو خورشید به تن جنگل کشیده
وسعت تمام قلبت وسعت خاک وطن بود
عشق میهن از سراپا به تو تنها پیراهن بود
وقت شب فریاد جنگل صدای تورو می یاره
روح پرصلابت تو توی جنگل خونه داره
بنگه ای سردار جنگل قبله گاه روشن من
هنوز با زخم تن تو داره می سوزه تن من ( ادامه )

نفسم گرفت ازاین شهر در این حصار بشکن
در این حصار جادویی روزگار بشکن
چو شقایق از دل سنگ برآر رایت خون
به جنون صلابت صخره کوهسار بشکن
توکه ترجمان صبحی به ترنم و ترانه
لب زخم دیده بگشا صف انتظار بشکن
شب غارت ثتاران همه سو فکنده سایه
تو به آذرخشی این سایه ی دیوسار بشکن
زبرون کسی نیاید جویباری تو اینجا
تو ز خویشتن برون آ سپه تتار بشکن
سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی
تو خود آفتاب خود باش و طلسم کار بشکن
بسرای تا که هستی که سرودن است بودن ( ادامه )

گر بخارد پشت من انگشت من
خم شود از بار منت پشت من
همتی کو تا نخارم پشت خویش
وارهم از منت انگشت خویش ( ادامه )

کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی‌دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی‌دانم
ندارم من درین حیرت به شرح حال خود حاجت
که او داند که من چونم اگرچه من نمی‌دانم
کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی‌دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی‌دانم
چو من گم گشته‌ام از خود چه جویم باز جان و تن
که گنج جان نمی‌بینم طلسم تن نمی‌دانم
چگونه دم توانم زد درین دریای بی پایان
که درد عاشقان آنجا بجز شیون نمی‌دانم
برون پرده گر مویی کنی اثبات شرک افتد
که من در پرده جز نامی ز مرد و زن نمی‌دانم
کجا بودم کجا رفتم کجایم من نمی‌دانم
به تاریکی در افتادم ره روشن نمی‌دانم
در آن خرمن که جان من در آنجا خوشه می‌چیند
همه عالم و مافیها به نیم ارزن نمی‌دانم
از آنم سوخته خرمن که من عمری درین صحرا ( ادامه )

شنیدم که چون قوی زیبا بمیرد
فریبنده زاد و فریبا بمیرد
شب مرگ تنها
نشیند به موجی
رود گوشه ای دور و تنها بمیرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میان غزل ها بمیرد
گروهی بر آنند که این مرغ شیدا
کجا عاشقی کرد آنجا بمیرد
شب مرگ از بیم جان آنجا شتابد
که از مرگ غافل شود تا بمیرد
من این نکته گیرم که باور نکردم
ندیدم که قویی به صحرا بمیرد
چو روزی ز آغوش دریا بر آمد
شبی هم در آغوش دریا بمیرد
تو دریای من بودی آغوش وا کن
که می خواهد این قوی زیبا بمیرد ( ادامه )

صدای دهل می یاد
از تو سینه کش کوههای بلند
از جاده هایی که به ده می رسن
این صدا از دهل مردی که
غم عشقی تو دلش زندونیه
سوخته با هر آتیش تازه ای که
روبروش افروخته و ارزونیه
صدای دهل می یاد
حالا وقتی که هوا ابری می شه
قلب عاشقش دوباره می تپه
می یاد انگار یه دست پنهون و
پرده سیاه رو قلبش می کشه
اونوقته که با صدای دهلش
می کشه فریاد دل از تو سینه
می گه عاشقم می سوزم تا ابد ( ادامه )

بزن باران بهاران فصل خون است
بزن باران که صحرا لاله گون است
بزن باران که به چشمان یاران
جهان تاریک و دریا واژگون است
بزن باران بهاران فصل خون است
بزن باران که صحرا لاله گون است
بزن باران که دین را دام کردند
شکار خلق و صید خام کردند
بزن باران خدا بازیچه ای شد
که با آن کسب ننگ و نام کردند
بزن باران به نام هرچه خوبیست
به زیر آ وار گاه پایکوبیست
مزار تشنه جوباران پراز سنگ
بزن باران که وقت لایروبیست
بزن باران بهاران فصل خون است
بزن باران که صحرا لاله گون است
بزن باران و شادی بخش جان را
بباران شوق و شیرین کن زمان را ( ادامه )