دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

تو ای تنها کس من یاور من
تو ای تنها دلیل باور من
تو خود عشقی و میدانی به جز عشق
نبوده باورم ای یاور من
ای جان جهان ای عشق
ای روح زمان ای عشق
تو ایزد و یزدانم تو اهور مزدایم
من ذره ای از ذاتت تو مکتب و آرمانم
هم پایی و هم گویی هم با من و هم اویی
از توست که میتابد این پرتو جادویی
از توست که می پاید این کون و مکان گویی
ای دلیل آوازم ای دو بال پروازم
می آیم و می آیی هر صبح به پیشوازم
می سازم و میتازی تا دل به تو بسپارم
ای جان جهان ای عشق
ای روح زمان ای عشق
تو ایزد و یزدانم تو اهور مزدایم
من ذره ای از ذاتت تو مکتب و آرمانم ( ادامه )

در اين دنيا تك و تنها شدم من
گياهي در دل صحرا شدم من
چو مجنوني كه از مردم گريزد
شتابان در پي ليلا شدم من
چه بي اثر مي خندم
چه بي ثمر مي گريم
به ناكامي چرا رسوا شدم من
چرا عاشق چرا شيدا شدم من
من آن دير آشنا را ميشناسم
من آن شيرين ادا را ميشناسم
محبت بين ما كار خدا بود
از اينجا من خدا را مي شناسم
چه بي اثر مي خندم
چه بي ثمر مي گريم  ( ادامه )

الا اي آهوي وحشـي کجایی
مرا با توست چندين آشنايی
دو تنها و دو سرگردان دو بي کس
دد و دامت کمين از پيش و از پس
چه خواهد شد بگوييد اي رفيقان
رفيق بي کسان يار غريبان
بيا تـا حال يکديگر بدانيم
مراد هم بجو ييم ار توانيم
مگر خضر مبارک پي در آيد
که اين تنها بدان تنها رساند
دو تنها و دو سرگردان دو بي کس
دد و دامت کمين از پيش و از پس
فرح بخشي در اين ترکيب پيداست
که نغز شعر و مغز جان اجزاست
که اين نافه ز چين جيب حورست
نه آن آهو کـه از مردم نفورست
که روزي رهروي در سرزميني
به لطفش گفت رند رهنشيـنـي ( ادامه )

تا کی به تمنای وصال تو یگانه
اشکم شود از هر مژه چون سیل روانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
خواهد به سرآیدشب هجران تو یا نه
جمعی به تو مشغول و تو فارغ ز میانه
هر در که زنم صاحب آن خانه تویی تو
هر جا که شدم پرتو کاشانه تویی تو
در کعبه و در دیر چو جانانه تویی تو
منظور من از کعبه و بتخانه تویی تو
مقصود تویی …کعبه و بتخانه بهانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه
بلبل به چمن زار گل رخسار نشان دید
پروانه در آتش شد و اسرار نهان دید
عارف صفت حمد تو از پیر و جوان دید
یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه منم ..من که روم خانه به خانه
ای تیره غمت را دل عشاق نشانه ( ادامه )

جدا از تو نمی خواهم ببینم روی دنیا را
بیا تا درشب چشمت ببازم صبح فردا را
بیا بگشا سر خم را بیاور پیش مینا را
به روی زلف های من بریز عِقد ثریا را
به عطر گل خدا را بین که در گلزار می پیچد
ز نیلوفر که عاشقتر که بر دیوار می پیچد
مخور صائب فریب فضل از عمامه ی زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد
بیا با چشم دل بینیم شوق موج دریا را
کدام عشق کهن آلوده پر کرده صدفها را
بیا ای هم نفس در هم بریزیم این نفسها را
بیا با عشق خود آتش زنیم این کهکشانها
صدای عشق تنها در دل هوشیار می پیچد
بیا میخانه آنجا هم صدای یار می پیچد
مخور صائب فریب فضل از عمامه ی زاهد
که در گنبد ز بی مغزی صدا بسیار می پیچد ( ادامه )

من از این دل به عذابم دل ز من پر از شکایت
گریه هام خیلی زیاده می تونه باشه حکایت
کار یک روز و دو روز نیست دل یه عمره در عذابه
من تو دست دل اسیرم قصه ما یه کتابه
تو که اسیر هوسی
ترسم به دادم نرسی
منو به دنبالش کشونده
یه روز کنار من نمونده
انگار یه عمره دارم تو سینه دیوونه ای در قفسی
عاشق ترینه کارش همینه آروم نداره نفسی
تو که اسیر هوسی
ترسم به دادم نرسی
الهی تو هم هرگز چو من شب ها سر آروم روی بالش نذاری
تو هم مثل من ای بی وفا کارت بشه عمری دیگه دیوونه داری
تا که شاید در دل سنگت اشکی براین دلداده بباری
تا که شاید بر لب شیرین اسمی از این دیوونه بیاری ( ادامه )

جای پاهای تو رو ماسه ها مونده
حر به آفتاب زده جا پات رو سوزونده
موجای خسته میون گل نشستن
از راه دور اومدن خسته خستن
هنوز باور ندارم رفتن تو
دست خاک سرد سپردن تن تو
هنوز باور ندارم
تن تو فدای بی رحمی دریا شد و رفت
تن من تشنه یک قطره آب ارزونی خاک شد و رفت
وسعت فاصله مون از اینجا تا عرش خداست
تن ما تنهاترین تنای دنیا شدو رفت
هنوز باور ندارم رفتن تو
دست خاک سرد سپردن تن تو
هنوز باور ندارم
مرغای آبی واست چاووشی خوندن
تا ملائک با گلا روتو پوشوندن
سینه زن دسته به دسته با تلاوت
نوحه سر دادن و بردنت رسوندن
ای زکف رفته که بود اول پر گشودنت ( ادامه )

بانوی ما
بانوی شعر و قصه ها
تنها تویی
تو برترینی تو بهترینی
عطر تو گلبرگ گلبرگ لاله
بی مهری تو حرفی محاله
تو برترینی تو بهترینی
از آسمونی یا از زمینی
بانوی ما
بانوی شعر و قصه ها
تنها تویی
همزاد سایه ی خدا
اهل کجایی
تو قاصدی از شهر خدایی
تو موندنی تر از هر صدایی ( ادامه )

مینویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد
با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد
گریه این گریه اگر بگذارد با تو از روز ازل خواهم گفت
فتح معراج غزل کافی نیست باتو از اوج غزل خواهم گفت
مینوسم همه ی هق هق تنهایی را
تا تو از هیچ به ارامش دریا برسی
تا تو در همهمه همراه سکوتم باشی
به حریم خلوت عشق تو تنها برسی
می نویسم مینویسم از تو تا تن کاغذ من جا دارد
با تو از حادثه ها خواهم گفت گریه این گریه اگر بگذارد
مینویسم همه ی با تو نبودن ها را
تا تو از خواب مرا به با تو بودن ببری
تا تو تکیه گاه امن خستگی هام باشی ( ادامه )

کمی با من مدارا کن کمی با من مدارا کن
که خود را با تو بشناسم من گم را تو پيدا کن
تو را از شب جدا کردم تو را از قصه آوردم
نمی شد با تو بد باشم نمی شد از تو برگردم
نه از برگم نه از جنگل نه از باران نه از شبنم
نه آن تعميدی رودم نه آن مريم ترين مريم
منم همسقف ديروزی که عطر خانگی دارد
که دستان تو را بايد به شام سفره بسپارد
کمی به من مدارا کن کمی با من مدارا کن
صبوری کن تحمل کن من گم را تو پيدا کن
اگر سختم اگر دشوار اگر سيل مصيبت وار
اگر تلخم اگر بيمار منم از عشق تو بسيار
منم هم خون و هم گريه که بغضش را به دريا داد ( ادامه )