دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

خاقانی شروانی از بزرگترین قصیده سرایان تاریخ شعر و ادب فارسی

در قرن ششم هجری بشمار می آید

افضل‌الدین بدیل بن علی خاقانی حقایقی شَروانی متخلص به خاقانی 

در سال ۵۲۰ قمری در شهر شروان به دنیا آمد

پـدرش نجار و مادرش که در اصـل کنیزکی نسطـوری بوده

گویا پیشۀ طباخی یا بافنـدگی داشته اسـت

پـدرش او را در کـودکی ظاهرا به علـت فقـر به بـرادرش

کافی الدین سپرد و او سرپرستی برادر زاده را بر عهده گرفت

کافی الدین طبیب و فیلسوف بود و خاقانی

در نزد او انواع علوم ادبی و حکمی را فرا گرفت

مرگ کافی الـدین از تلخ ترین سـوانح زندگانی خاقانی بـود

که در بیست و پنج سالگی او روی داد

از دیگر حوادث تلخ روزگار او می تـوان به مرگ

وحیـد الـدین پسرعموی فاضل او اشاره کرد

 وحیدالدین در پرورش علمی خاقانی تأثیری خاص داشت

و سوگ او بر جان خاقانی گران آمد

اما تلخ ترین حادثه زندگی وی مرگ جوان بیست سالۀ او

به نام رشید بود که او را سخت غمناک کرد

خاقانی در پی آن قصاید سوزناکی در مرثیۀ او سرود

دو رخداد مهم که در تکوین شخصیت روحی و شعر خاقانی

تاثیری بسزا داشت دو سفر او به خانه خداست

خاقانی شاعری اهل سیاحت بود و در سفرهای خود ازشهرهای

بغـداد و کوفه و مدائن و ری و اصفهان و همدان و شام و موصل و ارمنستان

 آن روزگار گذشت و در هر شهری با عالمان و شاعران و بزرگان آن دیـدار کرد

خاقانی چندی نیز در خدمت ابوالعلاء گنجه‌ای شاعر بزرگ

معاصر خود که در دستگاه شروانشاهان به سر می‌برد 

کسب فنون شاعری کرد

پس از آنکه ابوالعلاء وی را بخدمت خاقان منوچهر شروانشاه معرفی کرد

لقب خاقانی بر او نهاد

از آن پس خاقانی نزدیک به چهل سال وابسته به دربار شروانشاهان

و در خدمت منوچهر شروانشاه و پسر و جانشین او اخستان شروانشاه بود

از آثار خاقانی یکی 

دیوان خاقانی شامل قصاید، ترجیعات، مقطعات، غزلها و رباعیات است

اثر دیگر او تحفه العراقین مثنوی در سه هزار و دویست بیت است

که در سال ۵۵۱ تألیف شده است

منشآت خاقانی چند نامه از خاقانی است که به بزرگان زمان خود نوشته

و غالباً مشحون از کلمات و جملات عربی دشوار و مترادف

و گاهی از اشعار خود خاقانی در آنها هست

از برجسته ترین سروده های او

قصیده ایوان مدائن نیز در سالهای پس از مشروطه

شهرت و مورد استقبال خاص قرار گرفته است

شیـوه شاعری خاقانی در تکوین سبک سخـن پردازانی چـون

مولانا جلال الدین بلخی، عطار نیشابوری، سعدی و حافظ

تأثیری جـدی بر جای نهاده است

پس از دست دادن پدر و مادر و بستگان نزدیک خود

 دیگر انگیزه ای برای ماندن در شروان نمی یافت

برای همین از زادگاه خود دل برید و بیست و چند سال

پایانی عمر خود را در تبریز گذراند

و سرانجام در تبریز دیـده از جهان فرو بست

و در مقبره الشعرای این شهر به خاک سپرده شـد

 

سوزی که در آسمان نگنجد دارم

وان ناله که در دهان نگنجد دارم

گفتی ز جهان چه غصه داری آخر

آن غصه که در جهان نگنجد دارم