زندگینامه ی رابیندرانات تاگور
رابیندرانات تاگور شاعر، متفکر و نابغه ی هندی درششم ماه مه سال ۱۸۶۱
درشهر کلکته درخانواده مهاراجه ای ثروتمند متولد گردید
درآغاز قرن نوزدهم مرد متفکری به نام راجا را موهان روی
نهضت تازه ای در ادب و فلسفه بنیاد نهاد نهضتی که عظمت آن را
هیچ مرد متفکر اروپایی نمی تواند دریابد و همین نهضت بود که
صد سال بعد توانست هندی آزاد ومستقل به وجود آورد
تاگور از پیروان شایسته این نهضت عظیم بود
او از محیط مدرسه و معلمین خصوصی تنها توانست قواعد علوم و زبان را فراگیرد
و تفکرات تنهایی او، وی را بر کرسی افتخار قرار داد
مادر و برادر بزرگش نیز از استعداد فهم زبان و فلسفه ومنطق برخوردار بودند
ومشوق او در دانش اندوزی بودند و بحث های پرشور آنان
پایه فهم عمیق و جهان بینی شگفت آوری شد که نام وی را جاودان ساخت
رابیندرانات تاگور کار ادبی خود را درسال ۱۸۷۶ با سرودن
اشعار غنایی آغاز کرد
وی در بیستم سپتامبر ۱۸۷۷میلادی برای تحصیل حقوق عازم لندن گردید
اما حقوق هرگز نمی توانست روح نوجو و فیاض وی را قانع کند
از این رو پس از یک سال به زادگاه خویش بازگشت و در نهضت پر دامنه ای
که در تمام زمینه های زیست ، اقتصاد ، سیاست و فرهنگ و فلسفه
در این کشور و خصوصاً در ایالت بنگال به حد عصیان رسیده بود
نقش حساسی را به عهده گرفت
و دومین اثر خود را که حاوی افکار مختلف او بود
در قالب ترانه هایی لطیف و پرشور منتشر کرد
دراین اشعار زیبایی، عظمت و روح مبارزه جویی همه یک جا گرد آمده
و نمایشگر عالی ترین عواطف بشری و تلاش مقدس انسان برای زیستن بود
آثار اولیه ی وی تقلیدی از شعرای بزرگ هندی بود که با مایه ای از
فولکلور چاشنی خورده بود
لیکن درسال ۱۸۷۸ منظومه های ترانه های آفتاب و سرودهای شبانه
که حاوی ایده های انسانی و بزرگی بودند انتشار یافت
انتشار آنها در سراسر هندوستان وی را به عنوان یک شاعر بزرگ معرفی کرد
تاگور درسال ۱۸۸۴ طی یک ماجرای پرشور عاشقانه ازدواج کرد
و در آرامش و تنهایی مطلق به تفکر و تحریر و سرودن ترانه های جاویدان
و مطالعه برای ایجاد مکتب تربیتی نوین مبتنی بر
سنن ارزنده ملت هند پرداخت
دراین زمان مدرسه نمونه ای به نام سنگر صلح با هزینه ی خود تأسیس کرد
و اصول و عقاید تربیتی خود را درآنجا به کار بست که
متضمن نتایج درخشانی برای وی بود
این مدرسه بعدها به صورت یک کانون آموزش جهانی شناخته شد
او در این دوران با زندگی مردم عادی با دردها و رنج ها
با گرسنگی و فقر و مرض آشنا شد
او ملت واقعی هند را شناخت و به ترسیم چهره آنان پرداخت
رخساره زرد و نحیف زنان، شکم های آماس کرده ی کودکان
و دست های پینه بسته ی مردان دهقان که هیچگاه شکم خود را سیر ندیده بودند
تاگور با مفهوم واقعی کار آشنا شد و از آن پس قهرمانان او
به جای روسپی های بزک کرده کاخهای اشرافی که در قصرهای مجلل
با استخرهایی از کاشی های چین و روم زندگی می کردند
به ترسیم سیمای واقعی ملت هند پرداخت
شعر او مرثیه مرگ کودکان گرسنه و ترانه های او نمایشگر
اندوه زنان رنجدیده ی دهقان بود
او بهترین آثار خود را در این دوران به وجود آورد
داستانهای هیجان انگیزی به رشته تحریر کشید و نمایشنامه های کم نظیری نگاشت
که از میان آنها باغبان و سنگ های گرسنه، امید دهقان، مهتاب درخشنده
را می توان نام برد
درسال ۱۹۱۰ ابتدا زن محبوبش و پس از آن دخترش و سه ماه بعد پسر کوچکش
یکی پس از دیگری در ظرف یک سال جان سپردند
این وقایع ضربه ی هولناکی به روح حساس تاگور وارد کرد تا جایی که
کنترل اعصاب خود را تا حدی از دست داد
درسال ۱۹۱۱ برای معالجه به انگلستان رفت و در این سال ترجمه ی انگلیسی
اشعار او به نام آوازهایی از قربانی، چیستان جالی و مرگ امید
مورد استقبال کم نظیری قرارگرفت
و جوامع انگلیسی زبان یک شاعر بزرگ از مشرق زمین را
مورد تجلیل شایسته ای قرار دادند
اشعار تاگور به اغلب زبان های اروپایی ترجمه شده و در سال ۱۹۱۳
به عنوان اولین هنرمند از آسیا جایزه نوبل گرفت
شخصیت تاگور کاملاً در آثار او متجلی است
او به عنوان یک هنرمند رسالت خود را می شناخت و همیشه آماده ی مبارزه
با بیداد و ظلم و شقاوت بود و مبارزه پی گیر و بی امانی را علیه
ناسیونالیسم آلمان و رژیم نازی آغاز نمود
تاگور پس از مرگ زن و فرزندانش به مسافرت پرداخت و از کلیه ی
کشورهای اروپایی ، چین ، آمریکا ، اتحاد جماهیر شوروی ، ایران
آمریکای جنوبی و کانادا دیدن کرد
تاگور در ۶۸ سالگی به آموختن نقاشی پرداخت و نمایشگاه آثار نقاشی او
در مونیخ ، پاریس ، برلین ، نیویورک و مسکو مورد توجه قرارگرفت
وی در آهنگسازی نیز دست داشت و برای اغلب ترانه ها ی خود
آهنگ های جالبی ساخته است
تاگور بیش از شصت جلد از آثار منظوم خود را منتشر نمود و
داستانهای بزرگ ، مقالات ، نمایشنامه های او به اغلب
زبانهای زنده ی دنیا ترجمه شده است
ازآثار جاویدان رابیندرانات تاگور می توان
سلطان قصر سیاه ، میوه جمع کن ، اشعارخیبر،
رشته های گسسته ، نامه هایی به یک دوست ، پیوند آدمی ،
مذهب بشر، شخصیت ، نکاتی از بنگال، هدیه عاشق
و چیترا را نام برد
سرانجام تاگور درهفتم اوت ۱۹۴۱ در شهر کلکته در۸۰ سالگی درگذشت
