دانلود جدیدترین آهنگ های ایرانی

مثل اسم خودم اینو می دونم
می دونم که یک نفر یه روز میاد
می دونم که وقتی از راه برسه
هرچی که خوبه وایه منم می خواد
درا رو وا می کنم پنجره ها رو می شکنم
مژده دیدنشو تو کوچه ها جار می زنم
وقتی از راه برسه با بوسه ای
قفل این غمستونو وا می کنه
منو تو یه شهر دیگه می بره
با هوای تازه آشنا می کنه
درا رو وا می کنم پنجره ها رو می شکنم
مژده دیدنشو تو کوچه ها جار می زنم
توی این خونه دربسته
توی این صندوق سربسته
همه آرزوهام دور میشه
میون دیوارای سنگی
میون این همه دلتنگی (ادامه)

ای مه من، ای بت چین ای صنم
لالـه رُخ  زهره جبیین ای صنم
تا به تـو دادم دل و دین ای صـنم
برهمه کس گشته یقین ای صنم
من ز تو دوری نتوانم دیگر , جانم
وز تو صبوری نتوانم دیگر
بیا حبیبم، بیا طبیبم
بیا حبیبم، بیا طبیبم
هر که تو را دیده ز خـود دل برید
رفته ز خود، تا که رُخت را بدید
تیر غمت، چون به دلِ من رسید
همچو بگفتم که همه کس شنید
من ز تو دوری نتوانم دیگر , جانم
وز تو صبوری نتوانم دیگر
بیا حبیبم، بیا طبیبم
بیا حبیبم، بیا طبیبم (ادامه)

بهار رسیده ای گل هوای باغ بهشته
انگار خدا توُ قلبم ،اسم تورو نوشته
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم
زِبوی عطر تو مَستم ،تورو من می پَرستم
اَگه خاک زمینم ،یه عمره با گل نشستم
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم
دل عاشق همیشه ،ظریفه مثل شیشه
زغصهء دوریه یار،به غم شکسته میشه
میدونم میدونی ،به عشقت من اَسیرم
میدونم میدونی ،که من برات میمیرم
برام عزیزترینی ،واسَم تو بهترینی
توُ خلوت دل من ،صدای آخرینی
تو هم خونم توئی جونم ،بمون تا من بمونم
تو دَرمونم تو همزبونم ،بمون تا من بمونم (ادامه)

هرگز هرگز هرگز بی تو نمی خندم
بی تو بر دل عشقی هرگز نمیبندم
خدا خدا خدایا اگر به کام من جهان نگردانی جهان بسوزانم
اگر خدا خدایا مرا بگریانی من آسمانت را زغم بگریانم
منم که در دل ز نامرادی فسانه ها دارم
منم که چون گل شکفته بر لب ترانه ها دارم
هرگز هرگز هرگز بی تو نمی خندم
بی تو بر دل عشقی هرگز نمیبندم
تو بیا فروغ آرزوها که رنج جستجو را پایان تویی
توبیا که بی تو آه سردم که بی تو موج دردم درمان تویی
منم که در دل ز نامرادی فسانه ها دارم
منم که چون گل شکفته بر لب ترانه ها دارم (ادامه)

پشت هر چهره شهري است
كوچه هايش پر رمز، پر راز
آسمانش چشم؛ گاه باراني، گاه آبي
و زماني پر پرواز كبوترهاست
باغ اين شهر پر از قاصدك است
همه اين جا منتظرند، چشم به راه
خاك اين شهر پراز خاطره سبز مسافرهاست
نقدي بايد زد، قصه بكر شنيدن دارد
پشت هر چهره شهري است
پرشمع، پرنذر
آرزوها بادبادكهايي رقصان در هوا سرگردان
فرصتي بايد
براي دل بستن، ديدن
پشت هر چهره شهري است
دروازه لبخند كجاست؟…

سلام ای صد هزاران شمع روشن
هزاران است گل را مرغ و گلشن
تو هستی راز خلقت، نور هستی
شراب خوشگوار و شور مستی
صبای صبحدم مهر دل افروز
دعاهای شبانه شمع جان سوز
تو را شب در نمازم دیده بودم
ز نامت آیت دل خوانده بودم
سلام ای شور شیدائی، ترانه
تو را ای بهترین نام و نشانه
ز شادی سازت آهنگی دگر داشت
خدا را ساز کن، باز آن بهانه

تکیه به شونه هام نكن من از خودت خسته ترم
مـا که بـه هم نمی رسیم، بسه دیگه بـذار بـرم
کی گفته بود به جرم عشق یه عمری پرپرت کنم؟
حیف تو نیست، کنج قفس چادر غم سرت کنم؟
مـن نـه قلنـدر شبـم، نـه قهـرمـان قصـه هـا
نـه برده ی حلقه به گوش، نه ناجی فرشته ها
تـو ایـن دو روز زنـدگـی، شبیـه مـن فـراوونـه
یه لحظه چشماتو ببند، گذشتن از من آسونه
من عاشقم همین و بس، غصه نداره بی کسی
قشنگی قسمت ماست که ما به هم نمی رسیم

زیباترین پریچه دریاست،مال من
من عاشقم، تمامی دنیاست مال من
آن نغمه های مست، که از باغ می رسد
وان برگ گل پرنده که برخاست، مال من
هرشب، نسیم وار ز خوابم گذشته ای
عطری که در گذار تو پیداست مال من
جایی که نیستی، همه در اختیار خلق
هر جا نشسته ای تو، همان جاست مال من
زان جا که نقش توست به هر گوشه آشکار
در این جهان، هر آنچه که زیباست مال من
در عمق چشم های تو از خویش رفته ام
آن جرعه ای که در ته میناست، مال من
آن خواهشی که جان مرا سوخت، مال تو
وان آتشی که از نگاه تو برپاست، مال من
اینک تمام حسن، گرچه هویداست، مال تو
آنک تمام عشق، گرچه معماست، مال من

دکتر منوچهر محمدزاده

تو به من می‌خندی
تو به من می گویی: که دلت غمگین است،
دل من غمگین نیست، فکر تو بد بین است
تو به من می‌خندی!
تو به من می گویی: که همین است جها ن!!
تو به من می گویی: که زمستان زیباست
تو به من می گویی: که نفس دست خــداست.
تو به من می‌خندی!
تو ندانی که دلم، در غمت می گرید
به تمنای وصالت ای دوست، چشم من می گرید!
تو ندانی که در این دل چه سخن ها دارم
تا به آن فکر کنم، بغض من می شکند.
تو به من می‌خندی!
تو به من می گویی: تو چــرا خـامـوشی!!؟
در دلم حرفی است: که چرا می خندی؟ (ادامه)

سراپا اگر زرد و پژمرده‌ايم
ولي دل به پاييز نسپرده‌ايم
چو گلدان خالي، لب پنجره
پر از خاطرات ترك خورده‌ايم
اگر داغ دل بود، ما ديده‌ايم
اگر خون دل بود، ما خورده‌ايم
اگر دل دليل است، آورده‌ايم
اگر داغ شرط است، ما برده‌ايم
اگر دشنه دشمنان، گردنيم!
اگر خنجر دوستان، گرده‌ايم؟!
گواهي بخواهيد، اينك گواه:
همين زخمهايي كه نشمرده‌ايم!
دلي سربلند و سري سر به زير
از اين دست، عمري به سر برده‌ايم

“قیصر امین پور”