صدای شکستن
بی تــو ترک برداشته ام
و به هر بهانه ای ،
دلم می شکند ،
گاهی گم می شوم پشت پنجره ها
و سکوتم را بغض می کنم
تا نشنوند صدای شکستنم را
همیشه تنهایی
ﺩﺭﻭﻍ ﺑﮕﻮ ؛ ﺗﺎ “ﺑـﺎﻭَﺭَﺕ” ﮐﻨﻨﺪ !
ﺁﺏ ﺯﯾﺮ ﮐﺎﻩ ﺑﺎﺵ ؛ ﺗﺎ ﺑﻬﺖ “ﺍِﻋـــﺘﻤﺎﺩ” ﮐﻨﻨﺪ !
ﺑﯽ ﻏﯿﺮﺕ ﺑﺎﺵ ؛ ﺗﺎ ﺁﺯﺍﺩﯼ “ﺣِﺲ” ﮐﻨﻨﺪ !
ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻫﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺒﯿﻦ ؛ ﺗﺎ “ﺁﺭﺍﻡ” ﺑﺎﺷﻨﺪ !
ﮐﺬﺏ ﺑﮕﻮ ؛ ﺗﺎ “ﻋﺎﺷِـﻘَﺖ” ﺷﻮﻧﺪ !
ﻫﺮﭼﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﺑﮕﻮ ﺩﺍﺭﻡ , ﻫﺮ ﭼﯽ ﺩﺍﺭﯼ ﺑﮕﻮ “ﺑِﻬـــــﺘَﺮﯾﻨﺶ” ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ !
ﺍﮔﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ؛ﺍﮔﺮ ﺭﺍﺳﺖ ﮔﻮﯾﯽ ؛ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﻓﺎﯾﯽ …
ﺍﮔﺮ ﺑﺎ ﻏﯿﺮﺗﯽ ! ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺭﻧﮕﯽ …
“ﻫَﻤــــﯿﺸِﻪ ﺗَﻨﻬﺎﯾﯽ”
باران
سوختم باران بزن شاید تو خاموشم کنی
سوزش این زخمها را کم کنی
آه باران من سراپای وجودم آتش است
پس بزن باران شاید تو خاموشم کنی.
عشق نهان
تا سینه دل وا کنی
تا عشق را پیدا کنی
هر چه زیبایست را دستچین کنند
وانگه که عاشقتر شدی در همان دم تورا با انهمه شوق
انهمه دلدادگی با باور عشقت به تنهایی محکوم کنند
این شده قصه دل و دلدادگی
این دو روند تو را قربانی کنند
داستان دیوانه ها
ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺗﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﺭﻓﺘﻢ !
ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺗﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻏُﻠﻐﻠﻪ ﺑﻮﺩ ….
ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺳﺮ ﺟﺎﯼ ﭘﺎﺭﮎ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﯾﻘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ..
ﭼﻨﺪ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﻣﺴﺎﻓﺮﮐﺶ ﺳﺮ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﻋﻮﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺴﺘﮕﺎﻥ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ
ﻣﻮﺭﺩ ﻟﻄﻒ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽﺩﺍﺩﻧﺪ …
ﻭﺍﺭﺩ ﺣﯿﺎﻁ ﺗﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺪﻡ ،
ﺩﯾﺪﻡ ﺟﺎﯾﯽ ﺍﺳﺖ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﭘﺮﺩﺭﺧﺖ ….
ﺑﯿﻤﺎﺭﺍﻥ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺘﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻼﻗﺎﺕﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻥ ﮔﻔﺖ ﻭﮔﻮ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ….
ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﮐﻤﺎﻝ ﺍﺩﺏ ﮔﻔﺖ :
ﻣﻦ ﻣﯽﺭﻭﻡ ﺭﻭﯼ ﻧﯿﻤﮑﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺭﺍﺣﺖ ﺗﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﯿﺪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﺪ…
ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩ
ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺯﯾﺮ ﭘﺎ ﻟﻪ ﺷﻮﺩ …
ﺁﻣﺪ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﮐﻒ ﺩﺳﺘﺶ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﺮﻭﺍﺯ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﻭﺩ ..!!!
ﻭ ﻣﻦ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻤﻲ ﺩﺍﻧﻢ …
” ﺗﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ”
ﺍﯾﻨﻮﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ﺁﻧﻮﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ
اغاز تلخ
ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺟﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻊ
ﮐﻪ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺁﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺑﺰﻧﺪ
ﻣﻮﺭﺩ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ
ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺁﻧﭽﻨﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺧﻮﺩ ﻏﺮﻕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﺗﻠﻨﮕﺮﯼ ﺑﺮ ﻧﻤﯽ ﺧﯿﺰﺩ
ﻭ ﺍﯾﻦ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﻠﺦ ﯾﮏ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﺳﺖ
پدر
پدر پشت در نقاب خنده هایش را می زند و غم هایش را در جیبش می ریزد و وارد خانه می شود
پدر ناراحتی هایش را پشت روزنامه پنهان می کند
پدر در تمام آینه ها فریاد می زند : “حال من خوب است”
پدر دوستت دارم ها را با چشمانش می گوید چون عشق پدر همیشگی است
پدر ، سایبان لحظه های بارانی
چشمان پدر ، شعری است مردانه
پدر سرباز کهنه کار جبهه های روزگار
پدر برای من همیشه پدر خواهد ماند !!!
بدو بوسه دات کام
سرشارم ازلطافت و آرامش
لبریزازعشق
هوایم باران خورده و لطیف
دست دردست هم
دیدگانم را می نوازند
خاطره های دلنشین با تو
می رقصند و می رقصند
با برگهای درختان
آسمانم پوشیده شده از ابرهای یادت
از آذرخش های نبودنت
هوایم بارانی ست
پاییزیم ، پاییزی
بدو بوسه دات کام
تو که مجنون نشدی تا بشوم لیلا من
روز و شب غرق سخن با همگان، الا من !
حتما اینگونه نوشتند که : ” با هم نشویم”
ورنه کو فاصله ای از لب سرخت تا من ؟
عطر مردانه ی پیراهن تو کشت مرا
لرزه افتاد سراپام و شدم رسوا من!
اعتمادم به تو از هر بشری بیشتر است
وخت اثبات رسیده ست دگر ، حالا من……
کم کن این فاصله را ، هیچ مراعات نکن!
ترس در چشم تو پیداست گلم، اما من……
دستی از جنس نوازش تو به موهاااام بکش
آدمی تشنه ی ناز است، ببین! حتی من!
چه گناهی؟ تو مرا تنگ در آغوش بگیر
تن تو عین بهشت است، جهنم با من!
حد شرعی نشود مانع ما ، راحت باش!
محرمیت همه با خطبه که نیس، الزاما!!
عاقبت رام شدی ، از نفست سیـــــر شدم
مرحبا بر چه کسی؟؟ حضرت شیطان یا من؟؟؟
بدو بوسه دات کام
وقتی ۲ عاشق از هم جدا میشن
دیگه نمیتونن مثل قبل دوست باشن
چون به قلب همدیگه زخم زدن
نمیتونن دشمن همدیگه باشن
چون زمانی عاشق بودن
تنها میتونن آشنا ترین غریبه برای همدیگه باشن …!!!
